Welcome
Who is Catullus?   Links
Catullus Forum   Search Translations
 

  Available German translations:  
 
1 2 2b 3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 14b 15 16 17 21
22 23 24 25 26 27 28 29 30 31
32 33 34 35 36 37 38 39 40 41
42 43 44 45 46 47 48 49 50 51
52 53 54 55 56 57 58 58b 59 60
61 62 63 64 65 66 67 68 69 70
71 72 73 74 75 76 77 78 78b 79
80 81 82 83 84 85 86 87 88 89
90 91 92 93 94 95 95b 96 97 98
99 100 101 102 103 104 105 106 107 108
109 110 111 112 113 114 115 116
 

 Available languages: 
 
Latin
Afrikaans   Albanian   Arabic
Brazilian Port.   Bulgarian   Castellano
Catalan   Chinese   Croatian
Czech   Danish   Dutch
English   Esperanto   Estonian
Finnish   French   Frisian
German   Greek   Gronings
Hebrew   Hindi   Hungarian
Interlingua   Irish   Italian
Japanese   Korean   Limburgs
Norwegian   Persian   Polish
Portuguese   Rioplatense   Romanian
Russian   Scanned   Serbian
Spanish   Swedish   Telugu
Turkish   Ukrainian   Vercellese
Welsh  
 

 Gaius Valerius Catullus     
About Me
Send a Reaction
Read Reactions
 

 
Carmen 65
In   by  Pascal Peikert.
Untröstliche Trauer hat mich erschöpft; Kummer entfremdet mich, mein
Ortalus, den jungfräulichen Musen und ihrem gelehrten Spiel. Mein Geist
und Sinn vermag keine lieblichen Musenfrüchte hervorzubringen, denn er
selbst schwebt in tiefstem Leid. Hat doch erst jüngst eine Welle vom
Sethestrom den blassen Fuß meines Bruders bespült. Ihn hat trojanischer
Boden am rhoeteischen Strand meinen Augen entrissen und bedeckt ihn nun.
Niemals werde ich zu dir sprechen, nie dich von deinen Taten erzählen
hören, nie dich, mein Bruder, der mir lieber ist als mein Leben,
wiedersehen, aber ich werde dich immer lieben, immer Lieder singen, voll
Schmerz über deinen Tod, gleich wie im dichten Schatten der Zweige die
Daulias um den toten Itylus seufzt. Dennoch schicke ich dir, Ortalus,
trotz all meiner Trauer diese Übersetzung von Gedichten des Battus-
Sohnes, damit du nicht denkst, du hättest deine Worte in den Wind
geredet und sie seien mir entfallen: So fällt vom keuschen Schoß eines
Mädchens ein ihr vom Verlobten heimlich zugeschickter Apfel, den die
Ärmste unter ihr sanftes Kleid gesteckt und dort vergessen hat. Jetzt,
da sie bei der Ankunft der Mutter aufspringt, wird er herausgeschleudert
und rollt unaufhaltsam abwärts, während dem Mädchen Scharmröte ins
Gesicht schießt.
In   by  Catullus.
Etsi me assiduo confectum cura dolore
sevocat a doctis, Ortale, virginibus,
nec potis est dulcis Musarum expromere fetus
mens animi, tantis fluctuat ipsa malis--
namque mei nuper Lethaeo in gurgite fratris
pallidulum manans alluit unda pedem,
Troia Rhoeteo quem subter litore tellus
ereptum nostris obterit ex oculis.
. . . . . . . .
numquam ego te, vita frater amabilior,
aspiciam posthac? at certe semper amabo,
semper maesta tua carmina morte canam,
qualia sub densis ramorum concinit umbris
Daulias, absumpti fata gemens Ityli--
sed tamen in tantis maeroribus, Ortale, mitto
haec expressa tibi carmina Battiadae,
ne tua dicta vagis nequiquam credita ventis
effluxisse meo forte putes animo,
ut missum sponsi furtivo munere malum
procurrit casto virginis e gremio,
quod miserae oblitae molli sub veste locatum,
dum adventu matris prosilit, excutitur,
atque illud prono praeceps agitur decursu,
huic manat tristi conscius ore rubor.
Do you see a typo? Do you have a translation? Send me your comments!
 


  © copyright 1995-2013 by Rudy Negenborn