Gni chi da mi,o mè endecasìllabi
dovunque 'v tròvi,tüti, vàri i séi.A völ pièmi 'n gir cùla spòrca tròia.La dis che lé miu da pü nén andré cùli mè lètri,'s pöl,ròba da mat.Dùmii dos dònca e reclamùma fort.Chi l'è,i völi savéi.Cùla che i vëdi marcè menànd al cü dadsà e dadlà che zmìa fè spetàcul 'd varietà e la rid larg tam mè 'n bulldog ca bàugia.Calèi dos e pièla 'n mès criànd ma tüti 'nsèma püsè fort che i pöli:'Oh vàca pòrca,réndmi si mè lètri.Ah tat nu fréghi?fàcia da cazìn o salupàsa e scaruzàsa tròia,gnénte ai pöl èsi al mond ad pü scarùs.Spèta 'n poc mi che i pròva a fè gni rùsa sa fàcia 'd brons che t'è o brüta càgna.Criè an còro tüti quànti 'nsèma:'Vacàsa tròia,réndmi si mè lètri.
Iè nén da fè,la fa nan na piéga.Pruvùma 'n po cambiè gënar ad müzica,chi sa magàri i fagu pü efèt:'Vèrgine bèlla réndimi le lèttere'

Adeste, hendecasyllabi, quot estis
omnes undique, quotquot estis omnes.
Iocum me putat esse moecha turpis,
et negat mihi nostra reddituram
pugillaria, si pati potestis.
Persequamur eam et reflagitemus.
Quae sit, quaeritis? Illa, quam videtis
turpe incedere, mimice ac moleste
ridentem catuli ore Gallicani.
Circumsistite eam, et reflagitate,
"moecha putida, redde codicillos,
redde putida moecha, codicillos!"
Non assis facis? O lutum, lupanar,
aut si perditius potes quid esse.
Sed non est tamen hoc satis putandum.
Quod si non aliud potest ruborem
ferreo canis exprimamus ore.
Conclamate iterum altiore uoce.
"Moecha putide, redde codicillos,
redde, putida moecha, codicillos!"
Sed nil proficimus, nihil mouetur.
Mutanda est ratio modusque vobis,
siquid proficere amplius potestis:
"pudica et proba, redde codicillos."