O nòstra tèra ad Tìvoli o 'd Sabìna (ad Tìvoli,i dìzu cùi che 't völu bén,Catùllo;i àuti che 'n tüti i ucaziòn t'uféndu,scumëtu ca l'è 'n Sabìna)comùnque Sabìna,o méi Tibürtìna,l'è fàmi pròpi bén la to campàgna.L'è gavàmi na tus s'ciànca pulmòn che l'àva meritàmi la mè gùla méntre che i vad an cèrca ad bèli sén'i.Sì,mi i vulìva andè a snè cà 'd Sèstiu e iù sculàmi n'urasiòn còntra Anzio,na véra pèst,tüta infetà 'd velén.Cuzì iù piàmi na custipasiòn bèla sëca e na tus pròpi da can che iù duvì scapè 'ntla mè campàgna a fè cüra 'd ripòs e 'nfüs d'urtìa.Adè che iù 'rpiàmi bén,mi at ringràs parchè t'àvi razòn ad vindichèti,ma m'augür pròpi che da chi an avànti,se ancùra ai piirù an man an mon ad Sèstiu che cun cula tus a vén'a custipasiòn,nén a mi però,a lü,al Sèstiu,che par anvidèmi am dà da lézi i mon.

O funde noster seu Sabine seu Tiburs
(nam te esse Tiburtem autumant, quibus non est
cordi Catullum laedere; at quibus cordi est,
quovis Sabinum pignore esse contendunt),
sed seu Sabine sive verius Tiburs,
fui libenter in tua suburbana
villa, malamque pectore expuli tussim,
non inmerenti quam mihi meus venter,
dum sumptuosas appeto, dedit, cenas.
Nam, Sestianus dum volo esse conuiua,
orationem in Antium petitorem
plenam veneni et pestilentiae legi.
Hic me gravedo frigida et frequens tussis
quassait usque, dum in tuum sinum fugi,
et me recuravi otioque et urtica.
Quare refectus maximas tibi grates
ago, meum quod non es ulta peccatum.
Nec deprecor iam, si nefaria scripta
Sesti recepso, quin gravedinem et tussim
non mihi, sed ipsi Sestio ferat frigus,
qui tunc vocat me, cum malum librum legi.