Se mi 't vuléisa nén an bén da mori
par as regàl,Càlvo ca t'è fàmi,
mi t'udiarìa ancù püsè 'd Vatìn:
ma che iù fat o dit par ruvinèmi
cun di puéti tam mè custi chi
che 'l cél ai mànda i pegiùr malùri
ai cliént che si criminài l'è dàti
che se 's regàl speciàl e induvinà
l'è mandàtlu a ti al maestru Silla,
son cuntént,vàrda alùra mè na pasqua
parchè i to fatìghi ién cumpensà
e ti,'s capìs,a chi tiu màndi,a mi
al Catullo parchè i vén'a n'infàrt
méntre che 'l fa fèsta al dì di Satürnài.
Ma cùsta atlu pas nén bèl spiritùs.
Spèta che 'i fàga dì e i librerìi mi tiu pas tüti
nu las nànca iün'a e i fag racòlta ad tànti ad cùi velén che 't fàgu e cuzì am butrù 'n pària.
Antànt vuiàuti,ciàu nèh,vìa da chi,
turnèvni là d'andùa i séi agnì
disgràsia 'd si témp chi,puéti 'd mèrda.

Ni te plus oculis meis amarem,
iucundissime Calve, munere isto
odissem te odio Vatiniano:
nam quid feci ego quidve sum locutus,
cur me tot male perderes poetis?
Isti di mala multa dent clienti,
qui tantum tibi misit impiorum.
Quod si, ut suspicor, hoc novum ac repertum
munus dat tibi Sulla litterator,
non est mi male, sed bene ac beate,
quod non dispereunt tui labores.
Di magni, horribilem et sacrum libellum!
Quem tu scilicet ad tuum Catullum
misti, continuo ut die periret,
Saturnalibus, optimo dierum!
Non non hoc tibi, false, sic abibit.
Nam si luxerit ad librariorum
curram scrinia, Caesios, Aquinos,
Suffenum, omnia colligam venena.
Ac te his suppliciis remunerabor.
Vos hinc interea valete abite
illuc, unde malum pedem attulistis,
saecli incommoda, pessimi poetae.