Al Gnàsiu,parchè i dént aglià bèi bianc,
al cèsa mài da rìdi.Ovunque 'l sìa.
Al vén an tribünal e l'avucàt al sa che tüti i piànzu , e lü al rid.Iè 'n füneràl e na màma la pians cul nic fiö che adès a va sut tèra e lü,bòia fàus,l'è li ca 'l rid.Tüt lon ca 's fa lü 'l rid,an tüti i post,an qualsisìa.A l'è na malatìa,e nànca bèla e da maledücà.Ma mi,na ròba vénta ca gliu dìga:'Oh Gnasiu,bun'asòn,fàcia ca rid,se 't füisi ad Rùma,ad Tivoli o 'd Sabìna o n'ùmbro gras,n'etrùsco cun la bòita o 'n lanüvìn danciòn brüzà dal sul o iün dadlà da Po,mè che mi i son,iün che 't völi ti,ma che 's làva i dént,mi,che 't ridéisi sémp,am piazrìa nén.Che iè 'd pü stüpid che 'l rìdi par nén.Ma i suma nùi che ti t'è 'n Celtibero e 'ntla to tèra a iàn an custüm fis:friè dént e zanzìvi cun al pis.'D sa ròba,donc,da dübitè iè nanc.Mustè,mè 't fè,che t'è i dént bèi bianc,l'è tam mè dì:iù parà giü dal pis.Vàrda,at n'è 'ncù 'n poc tacà i barbìs.

Egnatius, quod candidos habet dentes,
renidet usque quaque. Si ad rei ventum est
subsellium, cum orator excitat fletum,
renidet ille; si ad pii rogum fili
lugetur, orba cum flet unicum mater,
renidet ille. Quidquid est, ubicumque est,
quodcumque agit, renidet: hunc habet morbum,
neque elegantem, ut arbitror, neque urbanum.
Quare monendum est te mihi, bone Egnati.
Si urbanus esses aut Sabinus aut Tiburs
aut pinguis Vmber aut obesus Etruscus
aut Lanuvinus ater atque dentatus
aut Transpadanus, ut meos quoque attingam,
aut quilubet, qui puriter lavit dentes,
tamen renidere usque quaque te nollem:
nam risu inepto res ineptior nulla est.
Nunc Celtiber es: Celtiberia in terra,
quod quisque minxit, hoc sibi solet mane
dentem atque russam defricare gingivam,
ut quo iste vester expolitior dens est,
hoc te amplius bibisse praedicet loti.