O pèrla ad tüti i ìzuli e 'd penìzuli
che ién anti àqui dùsi e ànche 'n mar,
o Sìrmio da mi tant deziderà.Ma zmìa nanc
d'avéi luntàn lasà Tìnia e Bitìnia e d'èsi chi al sicür.O iè felicità pü grànda 'd cùsta,quand sénsa pü sagrìn,sénsa pinsé,cesà pén'i e fadìghi di 'n gran viàgi,pudùma finalmént èsi cà nòsa e ripuzè tranquìi antal nos let?Ma cust a l'è ìl piazì che tüt cumpénsa.Sàlve bèla Sìrmio,am sént na sgnùr e gudì tüti vùi òndi dal lac,ridì tüta la giòia che iéi an cör.

Paene insularum, Sirmio, Insularumque
ocelle, quascumque in liquentibus stagnis
marique vasto fert uterque neptunus,
quam te libenter quamque laetus inviso,
vix mi ipse credens Thyniam atque Bithynos
liquisse campos et videre te in tuto.
O quid solutis est beatius curis,
cum mens onus reponit, ac peregrino
labore fessi venimus larem ad nostrum,
desideratoque acquiescimus lecto?
Hoc est quod unum est pro laboribus tantis.
Salve, o venusta Sirmio, atque ero gaude
gaudente; vosque, o Lydiae lacus undae,
ridete quidquid est dome cachinnorum.