Alféno,che i amìs tiu dizmantìi e nén sincér cun chi 't darìa 'l cör, tnu 'mpòrta nén da èsi cuzì dür?
t'è nén vargògna da èsi an traditùr?
Vàrda che 'l cél a ià nén car sa gént.
Ma sì ca tnu 'nfa a ti 'd campèmi a tèra.
Ad chi fidèsi a 's mond?
mè cumpurtèsi?
Mi 'l cö e l'ànima i avrìa dàti.
T'è incuragiàmi a vuléiti bén e mi sénsa suspèt,sicür a iéra.
Adès t'artìri andré e i dit e i fat
tiu làsi spèrdi al vént mè füisu nébia.

Alfene immemor atque unanimis false sodalibus,
iam te nil miseret, dure, tui dulcis amiculi?
iam me prodere, iam non dubitas fallere, perfide?
nec facta impia fallacum hominum caelicolis placent.
quae tu neglegis ac me miserum deseris in malis.
eheu quid faciant, dic, homines cuiue habeant fidem?
certe tute iubebas animam tradere, inique, me
inducens in amorem, quasi tuta omnia mi forent.
idem nunc retrahis te ac tua dicta omnia factaque
uentos irrita ferre ac nebulas aereas sinis.
si tu oblitus es, at di meminerunt, meminit Fides,
quae te ut paeniteat postmodo facti faciet tui.