| | Posted on Thu Jan 03, 2008 23:52:22 | |
| | Prachtige site, complimenten!
Ik weet niets van Latijn, maar vond ooit Catullus en werd getroffen door zijn visie op doodgaan en dood. Vond in een oude Prisma pocket (1957) een wat stijve vertaling door Dr. D.J.A. Westerhuis van
'Nobis cum semel occidit brevis lux, nox est perpetua una dormienda':
Wanneer eenmaal ons korte levenslicht is uitgegaan, moeten wij slapen één lange, onafgebroken nacht.
(Overigens deelt Westerhuis het in bij Elegiae 5.5).
Ik heb de vrijheid genomen om uit deze vertalingen, met nog een kleine toevoeging, onderstaande tekst te maken:
Laten wij leven, mijn Lesbia, en liefhebben,
en laat ons alle roddels van strenge oudjes tot as doen worden!
De zon kan elke dag opkomen en ondergaan;
wanneer eenmaal ons korte levenslicht is gedoofd,
mogen we slapen, één eeuwige droomloze nacht.
Geef mij duizend zoenen, en nog eens honderd;
dan duizend andere, dan nog weer honderd;
vervolgens telkens weer duizend andere en weer honderd.
Dan, wanneer wij elkaar vele duizenden zoenen hebben gegeven, maken we de optelling ongeldig,
opdat wij 't niet meer weten, of opdat niet een slecht iemand ons in z'n macht kan krijgen,
wanneer hij ziet dat er zoveel zoenen zijn.
--
Felix Visser
| |
|
