Arrius zei ‘chommoda’, wanneer hij ‘commoda’ wilde zeggen,
en in plaats van ‘insidias’ zei hij ‘hinsidias’,
en dan hoopte hij dat hij wonderbaarlijk sprak,
telkens wanneer hij zo luid hij kon ‘hinsidias’ had gezegd,
geloof ik, zoals zijn moeder, zijn vrije oom,
zijn grootvader van moeders kant en zijn grootmoeder het gezegd hadden,
nadat hij naar Syrië gestuurd was, kwamen de oren bij allen tot rust:
ze hoorden dezelfde woorden zonder aspiratie en zachter
en ze vreesden later niet zulke woorden te horen,
toen plotseling het huiveringwekkende bericht kwam
dat een Ionische golf, nadat Arrius daarheen was gegaan,
niet langer Ionisch is, maar Hionisch.

Chommoda dicebat, si quando commoda vellet
dicere, et insidias Arrius hinsidias,
et tum mirifice sperabat se esse locutum,
cum quantum poterat dixerat hinsidias.
Credo, sic mater, sic liber avunculus eius,
sic maternus avus dixerat atque avia.
Hoc misso in Syriam requierant omnibus aures:
audibant eadem haec leniter et leviter,
nec sibi postilla metuebant talia verba,
cum subito affertur nuntius horribilis:
Ionios fluctus, postquam illuc Arrius isset,
iam non Ionios esse sed Hionios.