Sirmio, parel van de schiereilanden en de eilanden,
welke ook maar door beide Neptunussen worden gedragen
in de heldere meren en de uitgestrekte zeeën,
hoe graag en hoe blij begroet ik je,
nauwelijks van mezelf gelovend dat ik Thynia en de Bythinische
velden heb verlaten, en dat ik jou in veiligheid zie!
Wat is er gelukkiger en mooier
dan wanneer de geest zijn last neerlegt en na inspanningen
in het buitenland te komen bij zijn eigen huis
en haard en te rusten in zijn langverwachte bed?
Dit is het enige wat zulke inspanningen compenseert.
Gegroet o bekoorlijk Sirmio, en verheug je terwijl de heer
des huizes zich verheugt en jullie, golven van het Lydische meer,
moeten lachen met alwat je aan gelach in huis hebt.

Paene insularum, Sirmio, Insularumque
ocelle, quascumque in liquentibus stagnis
marique vasto fert uterque neptunus,
quam te libenter quamque laetus inviso,
vix mi ipse credens Thyniam atque Bithynos
liquisse campos et videre te in tuto.
O quid solutis est beatius curis,
cum mens onus reponit, ac peregrino
labore fessi venimus larem ad nostrum,
desideratoque acquiescimus lecto?
Hoc est quod unum est pro laboribus tantis.
Salve, o venusta Sirmio, atque ero gaude
gaudente; vosque, o Lydiae lacus undae,
ridete quidquid est dome cachinnorum.