Asinius Marrucinus, van je linkerhand
maak jij geen leuk gebruik bij spel en wijn:
je neemt de linnen doeken weg van hen die niet erg opletten.
Denk jij, dat dat geestig is? Je zit ernaast, sukkel:
de zaak is zo lomp en smakeloos als je maar wil.
Geloof je me niet? Geloof Pollio,
je broer, die jouw diefstallen zelfs met een talent
zou willen vergoeden: want de jongen is gevat
en welbespraakt met een fijne humor.
Óf verwacht dus driehonderd hendecasyllabi,
óf stuur mij mijn linnen doek terug;
de geschatte waarde ervan interesseert mij niet,
maar het is een souvenir van mijn makker.
Want zakdoeken uit Saetabus in Hiberia
kreeg ik als geschenk gestuurd van Fabullus
en Veranius: ik moet wel zó op ze gesteld zijn
als op mijn beste Veranius en Fabullus.

Marrucine Asini, manu sinistra
non belle uteris: in ioco atque vino
tollis lintea neglegentiorum.
Hoc salsum esse putas? Fugit te, inepte:
quamvis sordida res et invenusta est.
Non credis mihi? Crede Pollioni
fratri, qui tua furta vel talento
mutari velit - est enim leporum
differtus puer ac facetiarum.
Quare aut hendecasyllabos trecentos
exspecta, aut mihi linteum remitte,
quod me no movet aestimatione,
verum est mnemosynum mei sodalis.
Nam sudaria Saetaba ex Hiberis
miserunt mihi muneri Fabullus
Et Veranius; haec amem necesse est
ut Veraniolum meum et Fabullum.