Bardzo dziwaczną jest Arriusza wymowa
Tam gdzie ma być "komoda", mówi "khomoda"
I palnie także "intryga" na zwykłe "hintryga"
- wtedy to w najwyższym podziwie zastyga
Dla mówcy wielkiego; siebie, się rozumie
"Hintrygę" powtarza by na pamięć umieć.
Zaręczam głową, że ma to po swej matce
Po wuju, czy dziadku albo też po babce
Gdy hen go wysłali na syryjską ziemię
Uszy nasze wreszcie wnet przyszły do siebie
Bo słów takich samych słuchały spokojniej
Czuły się bezpiecznie, niezbyt to przezornie:
Nagle jak nie gruchnie, wiadomośc od gońca
"Gdy przybył Arriusz fala już nie jońska, a hiońska"

Chommoda dicebat, si quando commoda vellet
dicere, et insidias Arrius hinsidias,
et tum mirifice sperabat se esse locutum,
cum quantum poterat dixerat hinsidias.
Credo, sic mater, sic liber avunculus eius,
sic maternus avus dixerat atque avia.
Hoc misso in Syriam requierant omnibus aures:
audibant eadem haec leniter et leviter,
nec sibi postilla metuebant talia verba,
cum subito affertur nuntius horribilis:
Ionios fluctus, postquam illuc Arrius isset,
iam non Ionios esse sed Hionios.