Żyjmy ma Lesbio i kochajmy,
a nagany srogich starców miejmy
za niewarte grosza złamanego!
słońca zachodzić i powracać mogą:
gdy raz krótkie światło dnia juz zgasło,
musimy przespać jedną noc wieczystą.
daj mi tysiąc całusów, później sto,
i drugi tysiąc, i drugą setkę,
i w końcu znów tysiąc, znowu sto.
i gdy poczynimy tysięcy tak wiele,
pomieszamy je, byśmy nie wiedzieli,
lub by nas nie mógł kto zakląć złym spojrzeniem
wiedząc, że całusów jest tak wiele.

Vivamus mea Lesbia, atque amemus,
rumoresque senum severiorum
omnes unius aestimemus assis!
soles occidere et redire possunt:
nobis cum semel occidit brevis lux,
nox est perpetua una dormienda.
da mi basia mille, deinde centum,
dein mille altera, dein secunda centum,
deinde usque altera mille, deinde centum.
dein, cum milia multa fecerimus,
conturbabimus illa, ne sciamus,
aut ne quis malus inuidere possit,
cum tantum sciat esse basiorum.