Chatko schadzek, wy tudzież, koleżkowie, którzy
gośćmi dziewiątej bramy za bractwem kapturzym
bywacie, czy naprawdę myślicie, że w świecie
tylko wy fiuty macie i nimi trzepiecie
cały rodzaj niewieści, nas zasię by miały
nie chcieć panny, bo cuchniem jak kozieł w upały?
Czyż mniemacie, że was tu, tę dwusetną hordę
popiardujących w stołki nie wyrucham w mordę?
Czekajcie, jeszcze ja wam pięknie wymaluję
wrota waszej spelunki w kolorowe chuje!
Dziewczę bowiem, co z moich ramion ledwie zbiegło,
kochane tak jak żadna nigdy już nie będzie
i o którą zawzięte boje wiodłem wszędzie
u was bywa (szczęściarze!), tam ją wszyscy jedną
kochacie wy, cieniasy (boże ratuj który!),
najlichsze w mieście męty, cwele, oszczymury!
A zwłaszcza ty, synalku długowłosy ziemi
iberyjskiej, gdzie królik po norach się pleni,
Ihnasiu, co ci bródka szczeciną porosła,
a uryną przemywasz hiszpańskie swe dziąsła.

Salax taberna vosque contubernales,
a pilleatis nona fratribus pila,
solis putatis esse mentulas vobis,
solis licere, quidquid est puellarum,
confutuere et putare ceteros hircos?
an, continenter quod sedetis insulsi
centum an ducenti, non putatis ausurum
me una ducentos irrumare sessores?
atqui putate: namque totius vobis
frontem tabernae sopionibus scribam.
puella nam mi, quae meo sinu fugit,
amata tantum quantum amabitur nulla,
pro qua mihi sunt magna bella pugnata,
consedit istic. hanc boni beatique
omnes amatis, et quidem, quod indignum est,
omnes pusilli et semitarii moechi;
tu praeter omnes une de capillatis,
cuniculosae Celtiberiae fili,
Egnati. opaca quem bonum facit barba
et dens Hibera defricatus urina.