Cui dau dragutul volumas de versuri,
Chiar nou-nout si netezit cu ponce?
Cornelui, tie: tu spuneai adese
Ca sunt de pret nimicurile mele,
De cand te-ai pus, dintre itali tu singur,
Sa desfasori trecutu-n trei volumuri
Din greu muncite, pline de stiinta.
Oricat de mic, primeste-mi volumasul
Asa cum e! Tu, vergura, patroana,
Mai mult de-un secol fa-mi-l sa traiasca!

Cui dono lepidum novum libellum
arida modo pumice expolitum?
Corneli, tibi: namque tu solebas
meas esse aliquid putare nugas.
Iam tum, cum ausus es unus Italorum
omne aevum tribus explicare cartis...
Doctis, Iuppiter, et laboriosis!
Quare habe tibi quidquid hoc libelli—
qualecumque, quod, o patrona virgo,
plus uno maneat perenne saeclo!