Vertete si nje perendi me ngjan ai,
dhe mbi perendite, po te qe e mundur,
kur perballe qendron dhe parreshtur
te veshtron,te degjon buzeqeshur;
ajme,te ben te ndjehesh krejt e vdekur.

Sapo te pashe Lesbia, zeri c’me iku,
gjuha papritmas m’u mpi ne goje
nje zjarr me rrodhi nder gjymtyre
dhe veshet me ushtuan krejt vetiu
drite e nates m’i mbuloi te dy syte.

Ille mi par esse deo videtur,
ille, si fas est, superare divos,
qui sedens adversus identidem te
spectat et audit
dulce ridentem, misero quod omnis
eripit sensus mihi: nam simul te,
Lesbia, aspexi, nihil est super mi
vocis in ore,
lingua sed torpet, tenuis sub artus
flamma demanat, sonitu suopte
tintinant aures, gemina teguntur
lumina nocte.
Otium, Catulle, tibi molestum est:
otio exsultas nimiumque gestis:
otium et reges prius et beatas
perdidit urbes.