Zavallı Catullus, bırak artık budalalığı
Kaybolmuş bil kaybolanı
Bir zamanlar güzeldi günlerin
Elinden tuttuğu zaman sevgilinin
Hiç kimsenin sevmediği kadar sevdiğin
Ne oyunlar ne latifeler vardı onda
Senin istediğin, istemem demediği kızın da.
Ama şimdi , ey iradesiz, o istemiyor, sen de isteme.
Kaçanı kovalama, zavallı olma.
Katlan, dayan, boyun eğme.
Güle güle sevgilim. Sağlam Catullus'un iradesi
Artık aramayacak, istemeyecek kendisini istemeyeni.
Sen de ağlayacaksın istenmediğin için.
Vicdansız, lanet sana, ne olacaksın şimdi?
Kim arayacak seni? Kim seni güzel bulacak?
Kimi seveceksin? Kimin olacaksın ?
Kimi öpeceksin? Kimin ısıracaksın dudaklarını?
Sen, Catullus, sağlam dur,  boyun eğme sakın.

Miser Catulle, desinas ineptire,
et quod vides perisse perditum ducas.
Fulsere quondam candidi tibi soles,
cum ventitabas quo puella ducebat
amata nobis quantum amabitur nulla.
Ibi illa multa cum iocosa fiebant,
quae tu volebas nec puella nolebat,
fulsere vere candidi tibi soles.
Nunc iam illa non vult: tu quoque impotens noli,
nec quae fugit sectare, nec miser vive,
sed obstinata mente perfer, obdura.
Vale puella, iam Catullus obdurat,
nec te requiret nec rogabit invitam.
At tu dolebis, cum rogaberis nulla.
Scelesta, uae te, quae tibi manet uita?
Quis nunc te adibit? cui videberis bella?
Quem nunc amabis? Cuius esse diceris?
Quem basiabis? Cui labella mordebis?
At tu, Catulle, destinatus obdura.