Është keq, o Kornifik, Katuli yt,
për at’Herkul, është keq dhe po vuan,
gjithnjë e më shumë, përditë përorë,
e sa për ty – pesë pare gjë e kishe –
e ngushëllove, vallë, me ndonjë fjalë?
Më ke inatosur. Kështu ma falke miqësinë?
Melhem do e kisha qoftë një fjalkë,
më t’trishtë se lotët e Simonidit.

Malest, Cornifici, tuo Catullo
malest, me hercule, et laboriose,
et magis magis in dies et horas.
Quem tu, quod minimum facillimumque est,
qua solatus es allocutione?
Irascor tibi. Sic meos amores?
Paulum quid lubet allocutionis,
maestius lacrimis Simonideis.