dēsĭnĕ dē quōquām quīcquām bĕnĕ uēllĕ mĕrērī.
aūt ălĭquēm fĭĕrī pōssĕ pŭtārĕ pĭŭm.
ōmnĭă sūnt īngrātă. nĭhīl fēcīssĕ bĕnīgnē est.
īmmo ētiām taēdēt. taēdĕt. ŏbēstquĕ măgĭs.
ūt mĭhĭ quēm nēmō grăuĭūs nĕc ăcērbĭŭs ūrgĕt
quām mŏdŏ quī me ūnum ātque ūnĭcum ămīcum hăbŭĭt.

Desine de quoquam quicquam bene velle mereri
aut aliquem fieri posse putare pium.
Omnia sunt ingrata, nihil fecisse benigne
prodest, immo etiam taedet obestque magis;
ut mihi, quem nemo gravius nec acerbius urget,
quam modo qui me unum atque unicum amicum habuit.