quīd dīcām Gēllī. quārē rŏsĕa īstă lăbēllă
hībērnā fīānt cāndĭdĭōră nĭuĕ.
mānĕ dŏmō cum ēxīs. ēt cūm te ōctāuă quĭētĕ
ē mōllī lōngō sūscĭtăt hōră dĭē.
nēscĭŏquīd cērtē est. ān uērē fāmă sŭsūrrăt
grāndĭă tē mĕdĭī tēntă uŏrārĕ uĭrī.
sīc cērtē est. clāmānt Vīctōrīs rūptă mĭsēllī
īlĭa. ĕt ēmūlsō lābră nŏtātă sĕrō.

Quid dicam, Gelli, quare rosea ista labella
hiberna fiant candidiora nive,
mane domo cum exis et cum te octava quiete
e molli longo suscitat hora die?
nescio quid certe est: an vere fama susurrat
grandia te medii tenta vorare viri?
sic certe est: clamant Victoris rupta miselli
ilia, et emulso labra notata sero.