Rūfĕ. mĭhī frūstra āc nēquīquām crēdĭte ămīcĕ.
frūstra. īmmō māgnō cūm prĕtĭo ātquĕ mălō.
sīcĭnĕ sūbrēpstī mi ātque īntēstīnă pĕrūrēns.
eī. mĭsĕro ērĭpŭīsti ōmnĭă nōstră bŏnă.
ērĭpŭīsti. heū. heū. nōstraē crūdēlĕ uĕnēnŭm
uītae. heū. heū. nōstraē pēstĭs ămīcĭtĭaē.

Rufe, mihi frustra ac nequiquam credite amice
(frustra? immo magno cum pretio atque malo),
sicine subrepsti mi, atque intestina perurens
ei misero eripuisti omnia nostra bona?
eripuisti, heu heu nostrae crudele venenum
vitae, heu heu nostrae pestis amicitiae.