Ālfēne. īmmĕmŏr ātque ūnănĭmīs fālsĕ sŏdālĭbŭs.
iām tē nīl mĭsĕrēt dūrĕ tŭī dūlcĭs ămīcŭlī.
iām mē prōdĕrĕ iām nōn dŭbĭtās fāllĕrĕ pērfĭdĕ.
nēc fācta īmpĭă fāllācum hŏmĭnūm caēlĭcŏlīs plăcĕnt.
quaē tū nēglĕgĭs. āc mē mĭsĕrūm dēsĕrĭs īn mălīs.
ēheū. quīd făcĭānt dīc hŏmĭnēs. cuīue hăbĕānt fĭdĕm.
cērtē tūtĕ iŭbēbās ănĭmām trādĕre ĭnīquĕ mē
īndūcēns ĭn ămōrēm quăsĭ tūta ōmnĭă mī fŏrĕnt.
īdēm nūnc rĕtrăhīs te. āc tŭă dīcta ōmnĭă fāctăquĕ
uēntōs īrrĭtă fērre āc nĕbŭlās āĕrĕās sĭnĭs.
sī tu ōblītŭs ĕs āt deī mĕmĭnērūnt. mĕmĭnīt Fĭdēs.
quaē te ūt paēnĭtĕāt pōstmŏdŏ fāctī făcĭēt tŭī.

Alfene immemor atque unanimis false sodalibus,
iam te nil miseret, dure, tui dulcis amiculi?
iam me prodere, iam non dubitas fallere, perfide?
nec facta impia fallacum hominum caelicolis placent.
quae tu neglegis ac me miserum deseris in malis.
eheu quid faciant, dic, homines cuiue habeant fidem?
certe tute iubebas animam tradere, inique, me
inducens in amorem, quasi tuta omnia mi forent.
idem nunc retrahis te ac tua dicta omnia factaque
uentos irrita ferre ac nebulas aereas sinis.
si tu oblitus es, at di meminerunt, meminit Fides,
quae te ut paeniteat postmodo facti faciet tui.