Pīsōnīs cŏmĭtēs. cŏhōrs ĭnānĭs.
āptīs sārcĭnŭlīs ĕt ēxpĕdītīs.
Vērāni ōptĭmĕ tūquĕ mī Făbūllĕ.
quīd rērūm gĕrĭtīs. sătīsnĕ cum īstō
uāppā frīgŏrăque ēt fămēm tŭlīstĭs.
ēcquīdnam īn tăbŭlīs pătēt lŭcēllī
ēxpēnsum. ūt mĭhĭ quī mĕūm sĕcūtŭs
praētōrēm rĕfĕrō dătūm lŭcēllō.
ō Mēmmī. bĕnĕ me āc dĭū sŭpīnŭm
tōta īstā trăbĕ lēntŭs īrrŭmāstī.
sēd quāntūm uĭdĕō părī fŭīstĭs
cāsū. nām nĭhĭlō mĭnōrĕ uērpā
fārti ēstīs. pĕtĕ nōbĭlēs ămīcōs.
āt uōbīs mălă mūltă dī dĕaēquĕ
dēnt ōpprōbrĭă Rōmŭlī Rĕmīquĕ.

Pisonis comites, cohors inanis,
aptis sarcinulis et expeditis,
Verani optime tuque mi Fabulle,
quid rerum geritis? Satisne cum isto
vappa frigoraque et famem tulistis?
Ecquidnam in tabulis patet lucelli
expensum, ut mihi, qui meum secutus
praetorem refero datum lucello?
O Memmi, bene me ac diu supinum
tota ista trabe lentus irrumasti.
Sed, quantum video, pari fuistis
casu: nam nihilo minore verpa
farti estis. Pete nobiles amicos!
At vobis mala multa di deaeque
dent, opprobria Romuli Remique.