pāssēr. dēlĭcĭaē mĕaē pŭēllaē.
quīcūm lūdĕrĕ. quem īn sĭnū tĕnērĕ.
cuī prīmūm dĭgĭtūm dăre āppĕtēntī.
ĕt ācrēs sŏlĕt īncĭtārĕ mōrsūs.
cūm dēsīdĕrĭō mĕō nĭtēntī
cārūm nēscĭŏ quīd lĭbēt iŏcārĭ
ēt sōlācĭŏlūm sŭī dŏlōrĭs
crēdo ūt tūm grăuĭs ācquĭēscĕt ārdŏr.
tēcūm lūdĕrĕ sīcŭt īpsă pōssĕm
ēt trīstēs ănĭmī lĕuārĕ cūrās.

Passer, deliciae meae puellae,
quicum ludere, quem in sinu tenere,
cui primum digitum dare appetenti
et acris solet incitare morsus,
cum desiderio meo nitenti
carum nescio quid lubet iocari
et solaciolum sui doloris,
credo ut tum gravis acquiescat ardor:
tecum ludere sicut ipsa possem
et tristis animi levare curas!