sī quīcquām cŭpĭdōque ōptāntīque ōptĭgĭt ūmquăm
īnspērānti. hōc ēst grātum ănĭmō prŏprĭē.
quāre hōc ēst grātūm nōbīs quŏquĕ. cārĭŭs aūrō.
quōd tē rēstĭtŭīs Lēsbĭă mī cŭpĭdō.
rēstĭtŭīs cŭpĭdo ātque īnspērānti. īpsă rĕfērs tē
nōbīs. ō lūcēm cāndĭdĭōrĕ nŏtā.
quīs me ūnō uīuīt fēlīcĭŏr. aūt măgĭs hāc rēs
ōptāndās uītā dīcĕrĕ quīs pŏtĕrĭt.

Si quicquam cupido optantique optigit umquam
insperanti, hoc est gratum animo proprie.
Quare hoc est gratum nobis quoque carius auro
quod te restituis, Lesbia, mi cupido.
Restituis cupido atque insperanti, ipsa refers te
nobis. O lucem candidiore nota!
Quis me uno vivit felicior aut magis hac est
optandus vita dicere quis poterit?