Ho pasero, karul’ de mia kara,
kun vi ludi kaj vin cxebruste teni,
fingron tuj al-etendi se vi venas,
viajn mordojn inciti sxi kutimas,
se sxi emas (rigardo sxia brilas
min sopire) al ludo kun vi dolcxa –
‘stas konsolo, mi kredas, porcxagrena,
ke la fajro pasia kvietigxu –:
mi kapablu ja same kun vi ludi
por sensxargxi la tristajn anim-zorgojn!

Passer, deliciae meae puellae,
quicum ludere, quem in sinu tenere,
cui primum digitum dare appetenti
et acris solet incitare morsus,
cum desiderio meo nitenti
carum nescio quid lubet iocari
et solaciolum sui doloris,
credo ut tum gravis acquiescat ardor:
tecum ludere sicut ipsa possem
et tristis animi levare curas!