Ēgnātĭūs quōd cāndĭdōs hăbēt dēntēs
rĕnīdĕt ūsquĕ quāquĕ. si ād rĕī uēntŭm est
sūbsēllĭūm cum ōrātŏr ēxcĭtāt flētŭm
rĕnīdĕt īllĕ. si ād pĭī rŏgūm fīlī
lūgētŭr ōrbă cūm flĕt ūnĭcūm mātĕr
rĕnīdĕt īllĕ. quīdquĭd ēst. ŭbīcūmquĕ est.
quōdcūmque ăgīt. rĕnīdĕt. hūnc hăbēt mōrbŭm
nĕque ēlĕgāntem ŭt ārbĭtrōr nĕque ūrbānŭm.
quārē mŏnēndūm est tē mĭhī bŏne Ēgnātī.
si ūrbānŭs ēssĕs. aūt Săbīnŭs. aūt Tībŭrs.
aūt pīnguĭs =Vmbĕr. aūt ŏbēsŭs Ētrūscŭs.
aūt Lānŭuīnŭs ātĕr ātquĕ dēntātŭs.
aūt Trānspădānŭs ūt mĕōs quŏque āttīngăm.
aūt quī lĭbēt quī pūrĭtēr lăuīt dēntēs.
tămēn rĕnīdĕre ūsquĕ quāquĕ tē nōllĕm.
nām rīsu ĭnēptō rēs ĭnēptĭōr nūllă est.
nūnc Cēltĭbēr ĕs. Cēltĭbērĭa īn tērrā
quōd quīsquĕ mīnxĭt hōc sĭbī sŏlēt mānĕ
dēntem ātquĕ rūssām dēfrĭcārĕ gīngīuăm.
ūt quo īstĕ uēstĕr ēxpŏlītĭōr dēns ĕst
hōc te āmplĭūs bĭbīssĕ praēdĭcēt lōtī.

Egnatius, quod candidos habet dentes,
renidet usque quaque. Si ad rei ventum est
subsellium, cum orator excitat fletum,
renidet ille; si ad pii rogum fili
lugetur, orba cum flet unicum mater,
renidet ille. Quidquid est, ubicumque est,
quodcumque agit, renidet: hunc habet morbum,
neque elegantem, ut arbitror, neque urbanum.
Quare monendum est te mihi, bone Egnati.
Si urbanus esses aut Sabinus aut Tiburs
aut pinguis Vmber aut obesus Etruscus
aut Lanuvinus ater atque dentatus
aut Transpadanus, ut meos quoque attingam,
aut quilubet, qui puriter lavit dentes,
tamen renidere usque quaque te nollem:
nam risu inepto res ineptior nulla est.
Nunc Celtiber es: Celtiberia in terra,
quod quisque minxit, hoc sibi solet mane
dentem atque russam defricare gingivam,
ut quo iste vester expolitior dens est,
hoc te amplius bibisse praedicet loti.